در کنفرانس بیلدربرگ، بحث و بررسی صورت نمی‌گیرد – طرح و لایحه‌ای برای تصویب به شور گذاشته نمی‌شود و قانونی مصوب نمی‌گردد، بلکه تصمیمات قطعی سطوح بالاتر و لایه‌های پنهان اداره جهان (فراماسون)، به نقش‌آفرینان اصلی در کشورهای مقصد، دیکته می‌شود.
تغییرات عمده در تکنولوژی و بازار نفت – تشکیل ارتش نیرومند جدید – تغییر تعریف و نقش مردم در دموکراسی – رسمیت بخشیدن به شنود شکستن حریم خصوصی … و بالاخره تغییر در نقشه خاورمیانه، محورهای اصلی بیلدربرگ ۲۰۱۴ بود.
ایران‌پی‌ان – اداره کنندگان جهان – کنفرانس بیلدربرگ ۲۰۱۴
شصت و دومین کنفرانس گروه مرموز بیلدربرگ (Bilderberg )، از ۲۹ می تا ۱ ژوئن ۲۰۱۴، در شهر کپنهاگ [پایتخت دانمارک] و در هتل بین‌المللی و زنجیره‌ای ماریوت (Marriott) برگزار شد.
همه ساله ۱۲۰ تا ۱۵۰ نفر از شخصیت‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی، فرهنگی و رسانه‌ای تصمیم ساز در کشورها به این نشست دعوت می‌شوند؛ اما فضای نشست امسال در کپنهاگ کاملاً متفاوت بود، چرا که پس از بحران اوکراین و مواضع روسیه در قبال آن و نیز پیوستن کریمه به خاک روسیه، تهدید بزرگی برای شکستن نظام تک قطبی جهان به رهبری امریکا و همراهی اروپا که بیش از ۶۰ سال برای رسیدن به آن تلاش کرده بودند، با تهدید جدی مواجه شده است.
پروژه‌ی «جهان شرکتی»:
TTIP، بخش مستمر و جدایی تلاش‌های بیلدربرگ قلمداد می‌شود. TTIP در ابتدا مدل کوچک اقتصاد جهانی در حوزه پاسفیک بود که قرار داد آن بین نماینده تجاری ایالت متحده، وال استریت و سازمان CFR که سازمان خواهر بیلدربرگ محسوب می‌شود منعقد گردید و ریاست آن به مایکل فورمن (یا میشائل فورمن) (Michael Froman) سپرده شد. بر اساس این قرار داد، مقرر شد تا با تغییر ۵۰% از قوانین تجاری امریکا و اروپا، یک منطقه آزاد تجاری بین این دو قطب اقتصادی جهان ایجاد گردد، اما موفقیت حاصله سبب گردید تا اداره کنندگان جهان (غول‌های اقتصادی که سیاست و حکومت ابزار آنان است) به سرعت تصمیم بگیرند که این مدل در مقیاسی وسیع‌تر و گسترش در آسیا، به یک پروژه جهانی تبدیل گردد.
هدف و نام این پروژه «جهان شرکتی» است که برای فریب به آن «شرکت جهانی» می‌گویند. بنا بر این هدفِ پنهانی، تمامی منابع اقتصادی کشورهای جهان، با اعمال قدرت‌های سیاسی، نظامی، فرهنگی و نیز قوانین بین‌المللی مصوب خودشان، باید به یک شرکت زنجیره‌ای تبدیل شوند که سهامداران و تدبیر کنندگان اصلی آن، همان غول‌های اقتصادی امریکا و صهیونیسم بین‌الملل هستند.
توطئه یورو:
اِتیِن دیویگنون (Étienne Davignon) که ریاست کنفرانس بیلدربرگ در سال ۱۹۵۵ را بر عهده داشت، اکنون در یک مصاحبه فاش ساخته است که حتی پروژه ارز واحد «یورو»، که خود از آن به «توطئه یورو» یاد می‌کند، زاییده فکر بیلدربرگ بود که در سال ۲۰۰۹ به تصویب رسید و به مرحله اجرا گذاشته شد.
اما اکنون بازتاب منفی این توطئه، در ورشکستگی اقتصاد اتحادیه اروپا، افزایش سیل مهاجرت و نیز بحران‌ها و مخالفت‌های مردمی در تمامی کشورهای اصلی چون: آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، رومانی … و بالاخره اوکراین، کریمه و روسیه، و هم چنین به قدرت رسیدن احزاب مخالف تداوم عضویت در اتحادیه در انتخابات اخیر، توطئه‌ی یورو و نیز پروژه «جهان شرکتی» را با مخاطرات و تهدیدهای جدی مواجه کرده است.
دو راه حل:
TTIP، بر اساس تنها محورهای قدرتمند تنظیم سیاست و اقتصاد جهانی، یعنی «نظام پولی و نیروی نظامی»، دو راه حل برای برون رفت و نیز کنترل و جهت دهی اوضاع در راستای نظم نوین جهانی که همان «جهان شرکتی» است، در نظر گرفته است:
الف – چشم پوشی از فسادهای کلانِ مالی، تحت عنوان «بخشش‌های مالیاتی» – که با جار و جنجال‌های رؤسای جمهور امریکا و اروپا در خصوص افزایش مالیات و نیز مبارزه با مفاسد اقتصادی سیاسیون، دول و مجالس پوشش داده می‌شود و فشار آن بر مردم تحمیل می‌گردد.
ب – ایجاد نیروی نظامی قدرتمند به نام « US-EU-NATO » – ناتوی امریکا – اروپا.
امریکا و اروپای متحد نگران سیاست‌های پوتین و عواقب آن هستند. به نظر آنها، پوتین دیگر از «نظم نوین جهانی» کنار گذاشته شده است، چرا که «نظام بین‌المللی» آنان را به چالش کشیده و احتمال می‌رود که قطب دیگری در مقابل نظام تک قطبی امریکا ایجاد نماید. این نظم متفاوت، می‌تواند تمامی کشورهای حوزه‌ی BRICS را تحت الشعاع قرار دهد و بالتبع «دلار» به عنوان ارز واحد، از سیستم پولی جهان خارج شود.
از این رو، کثرت شرکت کنندگان کنفرانس ۲۰۱۴ و بافت موضوعی آن «نظامی – اقتصادی – اطلاعاتی» بود. لذا در این کنفراس چهره‌هایی چون: توماس اندرسون (Thomas Enders)، مدیر عامل شرکت «CEO»، تولید سلاح‌های مدرن هوایی و قطعات سنگین ایرباس و نیز گلدمن ساکس (Goldman Sachs)، از نقش‌آفرینان وال استریت و نیز سرمایه‌گزاران در آسیا، درخشش داشتند.
محورهای اصلی بیلدربرگ ۲۰۱۴:
با توجه به اهداف و چالش‌های مذکور، محورهای ذیل، موضوعات مباحثات و یا در واقع تصمیم‌سازی برای اعضا بود:
*- آیا روند بهبود اقتصادی پایدار است؟
*- تأمین و پرداخت هزینه‌های «جمعیت شناسی»، (که لازمه جهانی‌سازی می‌باشد)، بر عهده‌ی کیست؟
*- آیا اساساً حریم خصوصی وجود دارد؟
*- روابط در به اشتراک گذاری اطلاعات خاص چگونه باید باشد؟
*- آینده دموکراسی چه باید باشد و حدود طبقه متوسط (مردم) در آن چیست؟
*- ایجاد تحول و تغییرات بزرگ در تکنولوژی و اشتغال؛
*- بررسی چشم‌انداز «سیاسی – اقتصادی» چین؛
*- معماری جدید خاورمیانه؛
*- مسائل اکراین؛
*- وقایع کنونی جهان.
کشورهای شرکت کننده:
کشورهای اصلی که با اعزام نمایندگان منتخب بیلدربرگ در کنفرانس ۲۰۱۴ شرکت داشتند، عبارتند از:
اتریش، یونان، بلژیک، مجارستان، کانادا، سوئیس، ایرلند، چین، ایتالیا، آلمان، هلند، دانمارک، نروژ، اسپانیا، پرتغال، فنلاند، سوئد، فرانسه، ترکیه، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا.
تغییر در عضو ثابت ترکیه:
همه ساله علی باباخان (Ali Babacan) که سرمایه‌گذار اصلی حزب حاکم (اعتدال و توسعه) و روی کار آورنده‌ی رجب طیب اردوغان بود، عضو ثابت کنفرانس بیلدربرگ بود، اما با توجه به تحولات اخیر ترکیه و منطقه، امسال خبری از او نبود و افراد دیگری انتخاب و دعوت شدند. بدیهی است که شناخت این افراد و موقعیت‌هایشان می‌تواند تصویری از دورنمای تحولات آتی در ترکیه را ارائه دهد:
*- مصطفی کُچ (Koç Mustafa) – ریس هیئت مدیره‌ی هُلدینگ «Koç Holding A.S».
*- نیلوفر گل (Göle Nilüfer) – پروفسور جامعه شناس، مدیر و برنامه‌ریز مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی.
*- چنگیز جاندار (Çandar Cengiz) – عضو ارشد روزنامه‌های ال مانیتور (Al Monitor) و رادیکال (Radikal)
*- اُموت اوران (Oran Umut) – معاون رییس حزب جمهوریخواه خلق (CHP)
*- آ. امید تافتالی (Taftalı A. Ümit) – عضو هیئت مدیره هُلدینگ ساختمانی Kiraç
برخی از اعضای امریکایی:
تعداد نمایندگان امریکایی گاه از مجموع نمایندگان اروپایی نیز بیشتر است، لذا به رغم آن که فهرست کلیه شرکت کنندگان از کشورهای متفاوت در اختیار می‌باشد، فقط نام چند تن از نمایندگان امریکا، انگلیس و … ارائه می‌گردد تا ساختار این کنفرانس محسوس‌تر گردد:
*- هنری کیسنجر (Kissinger Henry) – رییس هیئت مدیره شرکت کیسینجر و همکاران. ریس سابق CIA، تئوریسن بزرگ سیاست خارجی امریکا و مشاور چند رییس جمهور.
*- کیت ب. الکساندر (Keith B. Alexander): مدیر سابق آژانس امنیت ملی و فرمانده فعلی سایبری.
*- روبرت ب. زوئلّیک (Robert B. Zoellick): رییس هئیت مدیره و رییس گروه مشاوران بین‌المللی گلدمن ساکس (که در بیلدربرگ ۵ معرفی شد).
*- رابرت روبین (Rubin Robert) – وزیر سابق خزانه‌داری و رییس فعلی شورای همکاری خارجی.
*- موندی کریج ج. (Mundie Craig J.) – مشاور ارشد مدیر عامل مایکروسافت.
*- رومر اویجین (Rumer Eugene) – استاد یار و مدیر بخش روسیه – اوراسیا در بنیاد صلح کارنگی
برخی از اعضای انگلیس:
*- هلن الکساندر (Helen Alexander) – رییس هیئت مدیره (UBM plc)، ارائه خدمات بازریابی تمامی رسانه‌های جهانی.
*- ادوارد ام. بالس (Edward M. Balls) – ریس خزانه‌داری در دولت سایه (سلطنتی)
*- سیورز جان (Sawers John) – رییس سرویس مخفی اطلاعات.
*- جرج آزبورن (Osborne George) – رییس خزانه‌داری انگلیس.
سایرین:
برخی از چهره‌های شاخص بیلدربرگ ۲۰۱۴ عبارت بودند از:
آلمان: پاول ام. آچلایتنر (Paul M. Achleitner)، رییس هئیت نظارت دویچه بانک – جرج آسموسن (Jörg Asmussen) – رییس بین‌الملل وزارت کار و امور اجتماعی – توماس اِندِرس (Thomas Enders)، مدیر عامل گروه ایرباس (CEO, Airbus Group) و نوربرت روتگن (Norbert Röttgen)، رییس کمیته امور خارجه مجلس فدرال آلمان.
فرانسه: فرانسوا باریون (François Baroin)، نماینده مجلس از حزب (UMP) و شهردار ترویس (Troyes) – ناتالی نویگیر (Natalie Nougayrède)، گرداننده و تدوین‌گر لوموند – آمانوئل مکرون (Emmanuel Macron)، معاون دبیر کل ریاست جمهوری.
ایتالیا: جان الکان (John Elkann )، رییس هیئت مدیره گروه فیات – ماریو مونتی (Mario Monti) سناتور از حزب زندگی و نیز رییس دانشگاه.
یونان: جرج زانیاس (George Zanias)، رییس هئیت مدیره بانک ملی یونان (National Bank of Greece).
مرتبط:
■ سازمان مخوف بیلدربرگ – فصل پنجم/ کنفرانس ۲۰۱۳ با شعار شفاف‌سازی و بازگرداندن اعتماد
■ سازمان مخوف بیلدربرگ – فصل چهارم/ تغییرات در اروپا، چالش انرژی و دموکراسی
■ سازمان مخوف بیلدربرگ – فصل سوم/ مناقشات خاورمیانه و توسعه‌ی شبکه‌های اجتماعی
■ سازمان مخوف بیلدربرگ – فصل دوم/ اوضاع ایران و پاکستان و نیز ورشکستگی کشورهای اروپایی
■ سازمان مخوف بیلدربرگ – «Bilderberg»/ معرفی