روابط عمومی «جمعیت زندگی» طی یادداشتی که برای این پایگاه ارسال نموده، به نکات بسیار جالبی مبنی بر نقش ازدواج در شکل‌‌گیری ساختارها اشاره کرده است. در این یادداشت قید شده که «زندگی، با ازدواج آغاز می‌شود و نه با تولد» و از همین منظر نتایج و راه‌کارهایی را به تمامی نهادها، سازمان‌ها و مسئولین متذکر شده است.
«Iranpn – یادداشت» نه فقط در جمهوری اسلامی ایران، بلکه در تمامی ممالکی که از نظام حکومتی «جمهوری» برخوردار بوده و ورود به مجلس و دولت‌شان مستلزم رأی مردم است، کاندیداها شعار برای مساعد نمودن شرایط و زمینه‌های «زندگی بهتر» در مقوله‌های متفاوتی چون: رفاه، اشتغال، مهار تورم، امکان تحصیل و بهداشت رایگان و …، بسیار می‌دهند. چرا که می‌دانند حتی «سیاست و حکومت» نیز برای بهتر زندگی کردن است. [و البته تعریف زندگی در فرهنگی متفاوت است]. و بی تردید نظام ما و مسئولین در تمامی رده‌های قانونگذاری، اجرایی، فرهنگی، آموزشی، تبلیغی و …، نه فقط برای جلب اذهان عمومی و اخذ رأی، بلکه برای انجام وظیفه‌ی الهی، دینی، انسانی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و … خود، باید برای «زندگیِ» مردم در تمامی ابعاد و شئونش اهمیت مضاعفی قائل گردند.
حال، این توجه گسترده و ضروری به «زندگی» از کدام مرحله‌اش باید آغاز گردد و اگر پاسخ داده شد که از ابتدای زندگی تا انتهایش، این ابتدا کجاست؟ برخی گمان می‌کنند که «زندگی» از تولد و پا گذاشتن به این دنیا آغاز میگردد، در حالی که چنین نیست، بلکه «زندگی از ازدواج آغاز میگردد و تولد محصول این ازدواج است» که موجب حیات میگردد. چنان چه خداوند عالمیان که خود خالق زن و مرد و تولد است می‌فرماید:
«زندگی از ازدواج آغاز میگردد و تولد محصول این ازدواج است»
«وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَنينَ وَ حَفَدَةً وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ أَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَتِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ» (النحل، ۷۲)
ترجمه: و خداوند مهربان همسرانى از جنس خودتان براى شما قرار داد، و از همسرانتان فرزند و نوههائى (بستگان سببی و نسبی) براى شما قرار داد. و از چيزهاى پاك و پاكيزه به شما رزق و روزى داد. (آيا با اين حال) جا دارد كه به باطل، ايمان بياورند و نعمت خدا را انكار نمايند!؟
و در آیه‌ی دیگری این مقوله‌ی «ازدواج» را زیربنای تسکین و راحتی و مودت و رحمت و در نهایت آیه و نشانه‌ای برای اهل تفکر [که لازم است همه مسئولین و راهنمایان جامعه چنین باشند] بیان می‌دارد و می‌فرماید:
«وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» (الروم، ۲۱)
ترجمه: و از جمله آيات خداوند اين است كه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد و در ميان شما مودت و مهربانى قرار داد. به راستى كه در اين قدرت نمائى آيات و علائمى است براى قومى كه تفكر مىكنند.
پس نظام جمهوری اسلامی ایران و تمامی سازمان‌ها و نهادهایش باید بیش از سایر نظام‌ها و فرهنگ‌های حاکم بر سایر ملل که شاید برخی از آنها [ مثل: لیبرال دموکراسی غرب در امریکا و اروپا] اصرار به برچیده شدن فرهنگ ازدواج دارند، به این مهم توجه نماید.ساده‌انگاری است اگر گمان کنند با «وام ازدواج» و نیز «مسکن مهر»، تمامی مشکلات و حتی همان مشکلات اقتصادی مرتفع میگردد.
اگر چه در تسهیل امر ازدواج، شرایط اقتصادی نقش بسیار مهمی ایفا می‌نماید، اما ساده‌انگاری است اگر گمان کنند با «وام ازدواج» و نیز «مسکن مهر»، تمامی مشکلات و حتی همان مشکلات اقتصادی مرتفع میگردد.
اگر چنین بود، آمار طلاق، آن هم بین زوج‌های جوان این چنین روند صعودی خطرناکی پیدا نمی‌کرد. هر چند که همین آمار طلاق به لحاظ نگاه اقتصادی و مالی نیز حاکی از ضرر و زیان در سرمایه‌گذاری است.
پسة «فرهنگ‌سازی»، یعنی کار فرهنگی، آن هم نه به صورت چند شعار مستقیم، بلکه به صورت عام و فراگیر ضرورتی اجتناب ناپذیر می‌باشد که مسئولین در سه قوه‌ی مقننه، مجریه و قضاییه و نیز تمامی دستگاه‌ها باید بر آن اهتمام ورزیده و حتی سرمایه‌گذاری بیشتری را نسبت به وام ازدواج و مسکن به فرهنگ‌سازی اختصاص دهند.
فرهنگ ازدواج و چگونگی نگاه به این مقوله که آغاز زندگی است، نقش بسیار مستقیمی در تمامی ساختارهای شخصی، اجتماعی، فرهنگی، رفاهی، اقتصادی، امنیتی و حتی سیاسی کشور دارد.
وقتی فرهنگ‌سازی به گونه‌ای شد که: مهریه‌ها به پانصد، هزار و دو هزار سکه یا بیشتر کشیده شد – تهیه یک جهیزیه‌ی مناسب مستلزم ده‌ها میلیون تومان هزینه و خرید کالاهای خارجی گردید – هزینه‌ی مراسم متداول مثل عقد و عروسی و مراسم غیر متداولی که اخیراً سعی در رایج کردن آن با هزینه‌ها و چشم هم چشمی‌های هزینه‌بر می‌نمایند سر به فلک کشید – اغلب فیلم‌ها و سریال‌ها از یک سو راجع به ازدواج و خانواده سیاه‌نمایی کرده و از سوی دیگر فرهنگ روابط آزاد و به اصطلاح دوست دختر و دوست پسر را ترویج کردند – فرهنگ منحط فمینیسم به صورت مستقیم و غیر مستقیم در کتاب‌ها، گزارشات، مجلات، فیلم‌ها، سریال‌ها، بیان اساتید، مشاوره‌های روانشناسی یا خانوادگی و دیگر چاره‌جویی‌ها و … تبلیغ، ترویج و حتی تحمیل گردید،
فرهنگ منحط فمینیسم به صورت مستقیم و غیر مستقیم در کتاب‌ها، گزارشات، مجلات، فیلم‌ها، سریال‌ها، بیان اساتید، مشاوره‌های روانشناسی یا خانوادگی و دیگر چاره‌جویی‌ها و … تبلیغ، ترویج و حتی تحمیل میگردد،
رنگ پدر، مادر و خانواده خاکستری و حتی سیاه نشان داده شد و ده‌ها معضل فرهنگی اساسی دیگر، نباید گمان نمود که با چند در صد زیادتر کردن وام ازدواج، همه مشکلات جوانان مرتفع میگردد.
سؤال ما این است که توجه، اهمیت و تلاش مسئولین ما در سطوح مختلف و در ارگان‌ها، سازمان‌ها، بخش‌ها و نهادهای متفاوت، در مطالعه و سیاستگذاری، برنامه‌ریزی و در نهایت عمل و اقدام، به تناسب سیاستگذاری و عملکرد گسترده‌ی دشمنان دین، کشور و ملت ما در زدودن فرهنگ ازدواج و صعب و سنگین نشان دادن آن و ترویج روابط آزادی که هیچ‌گاه به تشکیل خانواده نمی‌انجامد، چگونه و به چه مقدار است؟
تذکر ما به همه‌ی دست‌اندرکاران سیاست و فرهنگ کشور این است که: اگر به جوانان و ساختار شخصیتی، سلامت جسم و روح و رشد علمی و فرهنگی آنها اهمیت داده و حضورشان را در همه‌ی عرصه‌ها ضروری و سبب بالندگی کشور می‌دانید، باید به «ازدواج» اهمیت دهید – اگر چنان چه مقام معظم رهبری فرمودند، زن را یکی از مسائل اصلی کشور می‌دانید و برای ساختار شخصیتی و نقش اجتماعی این قشر که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل داده‌اند، وقعی قائلید، باید به مسئله «ازدواج» اهمیت دهید – اگر مسائل اقتصادی و تأمین معاش مردم یکی از دغدغه‌های اصلی شماست، باید به «ازدواج» اهمیت دهید – و اگر فقط اهل سیاست به معنای خاص خود هستید و ثبات، پایداری و بالندگی این نظام را می‌خواهید، باز هم باید به «ازدواج» اهمیت دهید. اگر اهل تریبون، کرسی، منبر، دانشگاه، حوزه، قلم و … هستید و رشد فرهنگی شخصی و اجتماعی جامعه را می‌خواهید، باید به امر «ازدواج» اهمیت دهید.