بسمه تعالی

با سلام؛

“جهان‌بینی”، مقوله‌ای نیست که فقط در مباحث نظری مطرح شده باشد و در کتاب‌ها درج شده باشد؛ بلکه هر انسان عاقلی، از همان ابتدای رسیدن رشد عقلی برای شناخت، یا همان بلوغ عقلی [که در اسلام به آن سنّ تکلیف می‌گویند]، به چگونگی عالم هستی نظر می‌کند و در آن می‌اندیشد.

*- آیا عالم هستی خالقی دارد، یا همین‌طوری و خود به خود و از هیچ خلق شده است؟ – اگر خالقی دارد، آیا حیّ (زنده) است، یا چیزی مانند ماده‌ی بی‌جان است که خودش نیز پدیده می‌باشد؟! آیا علم، حکمت و قدرت دارد؟ – آیا فقط خلق کرده و دیگر به قول یهودی‌ها دستش بسته است «يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ» و کاری جز جمع کردن خلقت در معاد نمی‌تواند بکند؛ یا ربوبیت دارد و هستی را اداره می‌کند؟ – و خلاصه آن که آیا خدایی هست، و اگر هست، چگونه او را بشناسیم؟

*- این پرسش‌ها، در ذهن همگان مطرح می‌شود، چه افرادی عوام، چه متوسط و چه دانشمند – چه غربی و چه شرقی – و چه مرفه یا مستضعف؛ چرا که از یک سو، کار “عقل” شناخت است و هیچ مقوله‌ای برایش مهم‌تر از شناخت “مبدأ و معاد” یا شروع و انجام خودش و جهان وجود ندارد؛ و از سویی دیگر، خداجویی، خداشناسی، خدا دوستی و خدا پرستی، یک امر “فطری” می‌باشد و به همین دلیل است که اگر کسی خدای حقیقی را نشناسد، حتماً خدایان کاذبی را جایگزین می‌نماید و تمامی محبتی را که باید به خدای حقیقی تعلق داشته باشد، به آن خدایان دروغین اختصاص می‌دهد.

*- “جهان‌بینی” و نوع نگرش هر کسی به عالم هستی، ریشه‌ی اعتقادات و باورهای اوست؛ خواه نگرش او با غفلت و بی‌بصیرتی و مبتنی بر گمان‌ها و خرافات باشد، خواه عقلی و علمی. اما در اسلام عزیز، “اصول دین” تحقیقی است و تقلید در آن جایز نیست؛ یعنی حتی کسی نمی‌تواند بگوید: «من به تقلید از پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، معقتدم که عالم هستی خدای واحدی دارد که او الله جلّ جلاله می‌باشد»، بلکه هر کسی باید متناسب با سطح و ظرفیت خود بشناسد و برای این اعتقادش، دلیل و برهان عقلی داشته باشد!

تقلیدِ در اصول عقاید، خود دال بر عدم شناخت می‌باشد، و خداوندی که به انسان عقل، قلب، فطرت، سمع، بصر و فؤاد عنایت نموده و کتاب خلقت و کتاب وحی را پیش رویش گشوده، انتظار دارد که بنده‌اش این نعمات را ضایع ننماید و او را بشناسد، تا رشد نموده و به کمال برسد.

*- متأسفانه باید اذعان داشت که امروزه مطالعه کتاب، سخت‌تر از گذشته شده است، مضافاً بر این که امکانات فضای مجازی و عادت‌های نو، رجوع به کتاب را کاهش داده است؛ اما موضوع مهم‌تر این است که اگر کسی بخواهد مطالعه کند نیز با این پرسش مواجه می‌شود که «از کجا شروع کنم، کدام موضوع را در اولویت قرار دهم و چه کتاب‌هایی را بخوانم که شناخت ابتدایی را حاصل نمایم»؟! بسیاری با سؤال از موضوع و روش مطالعه شروع می‌کنند و چون به جایی نمی‌رسند، کلاً فراموش کرده و رها می‌کنند!

از این‌رو، در این پایگاه، یک دوره‌ی “خداشناسی”، به صورت صوتی و در هفده جلسه‌ی کوتاه و چند دقیقه‌ای درج شده که به اصول و کلیات “شناخت” و “خداشناسی” پرداخته است؛ و فهرست با نشانی لینک آنها در زیر ایفاد می‌گردد.

عزیزان می‌توانند اولاً برای هر مبحثی چند دقیقه‌ی کوتاه وقت بگذارند و به مطالب بیان شده، توجه و دقت نمایند – ثانیاً می‌توانند در هر زمان، مکان و شرایط مناسبی، در خانه و یا حتی هنگام سفر درون شهری یا بین شهری، مباحث را چندبار گوش کنند.

فهرست لینک موضوعات مطروحه در “خداشناسی” / صوتی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *